آغاز کردم گریه را

باز این چه شورش است

غریب و تنها برای تو آقا

منم من که دیوونه بین الحرمینم

عشق شما برای دلم انتخاب شد

بین الحرمین پر احساسه

نی ناله کرد و باز ترنم شروع شد

با هم اند حسین و زینب همیشه

آی ارباب بی کفن یا مولا

اشکم شده جاری خوب میدونم قصد سفر داری

کل الخیر فی باب الحسین

ما جمله همه ریزه خوار خوان حسینیم

همین که کربلاتو دیدم من

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست

دلم شکسته بود بابا

باز باران با ترانه از دو چشمم دانه دانه

گفت ای برون هر که ندارد هوای ما

شبی که من جا موندم و وجودمو ماتم گرفت

با تو فاصلم زیاده

شب و خورشید و آشیانه من