پروانه صفت چشم بر او دوخته بودم

ای کائنات سفره عام تو

جانم حسن جانانم

سلام علیک یا اباعبدلله

صدامو داری تو صداها

اگر ز حال دل من دلت خبر دارد

با کلام به لشگر زدن عمه هام

میون دریای دل عشاق

سلام عزیز پر پرم

یوسفی را که خدا مشتری اش بوده و بس

تو دلیل دم زدن و نفسم

لیلی ای دختر سه ساله من

ای یار ای یار ای یار عباس یا ابن کرار

حک شده بر عرش اعلا یا معز المومنین

ای سلام حسین حسن ای تمام حسین حسن

دردم رو کم کن حسین جان کمکم کن

چونانکه خالق احد ذو المنن یکی است

جشم وا کرده شدم دست به دامن حسن

گوهر ولای تو به طینت من بود ای صنمم

دامن آلوده و بار گناه آورده ام