بالا بلندم

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده

زینت دوش نبی

راحت شدم دیگه آخر

پناه حرم یه مادری داره به صورتش میزنه

جگرت سوزد از زهر کینه

حیف است که بنشانی در دل غم دنیا را

زین به به علی ما را بهتر ز حسن جانم

وقتی دلتنگم نمیشه برم

دل بی تاب اومده

گلا همه رفتن

همیشه بوده ای در پناه زینب و حسین

روضه حضرت عباس

میدونی کربلا چه وقت دیدن داره

یا مرتضی علی

میباره بارون روی سر مجنون

تو مدینه تو صحن تو روضه غربت رو دیدم

هر که ز تو بی نیاز ماند بی چیز شد

میون حجره کنار بستر

آه دلم به آینه زنگار میزند