شمعی شدم که بی تو به سو سو در آمده

کی دیده در یم خود آیات بی شماره

روضه

روضه

با قد خمیده ام آی بابا جان

غم تو ارث مادریمه

ای آفتاب زهرا عجل علی ظهورک

روضه

روضه

روضه پایانی

خادمت پشت در قصر خبر می خواهد

آسمان زیر سرت بود زمین افتادی

حسین هستی منه

زهر کینه آتش زد بر تمام پیکرت

آمد از راه و کشیده است عبا را به سرش

باز چشمام داره میباره

خواب می دیدم مشهدم

منم که بین طوطیان گرم ترانه توام

ناله شعله ورم شعله زده

تو را خدا نگذارید تا خدا بپرم