ای پدر بنشین و با من

یا زهرا بودی همیشه یار من

میدان نبرد تو میان در و دیوار

اگه میشه نفس بزن

مادر از طراوت برگ گل تو نمونده نشون

یاس بوی مهربانی می دهد

افسرده ام و رفته ز تن تاب و توانم

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

چشم به راهی خیلی سخته

مدح حضرت زهرا

وا اماه

علوی میمیرم مرتضوی میمیرم

نه قوت تو زانوش نه جونی به دستاش

میدونم نوکری بلد نیستم

حسین جان ای آبروی دو عالم

لطف حسین ما را تنها نمی گذارد

اشکم چکید و گوشه چشم مرا گرفت

الا ای چاه یارم را ربودند

یابن الحسن مولا دوباره شد عزا بر پا

من اونم که پای عشقت جونشم میده