بنویسید مرا یار اباعبدالله

در سرم بار دیگر زنده شد شور هادی

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

سامرا میبینه چشمای ترشو

اومدم در خونه تو رو در زدم

یا ابی عبدالله

شده ام بر آن که پری زنم به هوات یا علی النقی

روضه

گرفته جان نفسم در ثنای حضرت هادی

آقای بی کسم تک و تنها چه میکنی

مرغی که بال بال زد آخر ز تاب رفت

به درگاهت ای لطف محض آمدم

ما سامرا نرفته گدای تو میشویم

بر سرم سایه ایوان طلایی دارم

سرچشمه تمامی اندیشه های ناب

باز این چه شورش است

ای که چشم ملک العرش برای تو گریست

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردنست

انکار خدای ازلی نتوان کرد تفریق رسول از ولی نتوان کرد

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست