منی که دل به تو دادم

دلم میخواد بیام نجف

دل من شده هوایی

آتیش دوری ات رو علی با گریه خاموش میکنه

همین که راهم دادی توی روضه ات

منی که دل به تو دادم

تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا

حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را

شبیه چشم خیس من میباره اشک آسمون

پهن شد سفره احسان همه را بخشیدی

ای جلوات ذات تو جلوه کبریا علی

همین که راهم دادی توی روضه ات

تهدمت و الله ارکان الهدی

ای دخترم حال دلم پریشونه

علی دلدار رب العالمین است

این ندا آمد از جبرئیل یا اهل العالم

امشب ز کوی لطف تو فانی نمی رود

با دست ولا باب جنان کوبیدم

پادشاه ارض و سمایی

به پای عشقت برای عشقت