مرد غریبی که خدا در باورش بود

روضه

به راه توست شهادت به از ولادت من

نه مراست قدرت آن که دم زنم از جلال تو یا علی

توی بستر پهلو شکسته

سخنرانی

از غم تو یا حسین همیشه دلم بی قراره

من و این زخمای کاری

روضه

مناجات

کرب و بلا غروب شده بارون میباره

روضه

روضه

مراسم احیا

یه روز یه باغبون بود

میگم عاشقم اما خودم بهتر میدونم که نالایقم

روضه

توی رو سیاها رو سیاه تر از من نداری

یه بار دیگه غصه و غم خونه دل را در زد

اومدم با کوله باری از گناه