رسد ز عرش این ندا

مجنونم لیلایی حرم تو رویایی

ای نوا اوقات بیداری شده

عالم فدای خاک درت یا ابوتراب

شاه عرش کبریا

تو شلوغی گودال یکی داره منو صدا میزنه

روضه

ما را به زیر سایه ات آقا نگه دار

دیدی آخر غم عشق تو گرفتارم کرد

گوشه ویرونه دلم پر از ابره

اگر چه نیستی و همدمی بجز غم نیست

تاول دستامو نگا کن

بانوی آسمانی دنیا خدیجه است

سنگ صبور قلب طاهایی خدیجه

دعای افتتاح

امشب مرا برای خودت انتخاب کن

خاکیم بس که زمین خوردم و غفلت کردم

خواهم دلی که قلب شود در لقای تو

قسم به صحن بلندت به کربلای شما

سحر بود و غم درد