جگرت سوزد از زهر کینه

حیف است که بنشانی در دل غم دنیا را

زین به به علی ما را بهتر ز حسن جانم

حسینم آهسته آهسته ای عزیز مادر

مولای من یابن الحسن

هر دلی با نام او مست توصل می شود

کافی است که با گوشه ابرو بدهد اذن

خیلی دلتنگ میشی از سفر جا بمونی

ای سند نجات من

بابا کجا رفتی ندیدمت

پیرهن سیاه خدا نگهدارت

دل بی تاب اومده

همش دلم میگیره برا حرم

وقتی دلتنگم نمیشه برم

مدح امیر المومنین

وقتی دلتنگم نمیشه برم

خیلی دلتنگ میشی از سفر جا بمونی

بی غم لیلا بودن

شرر زهر جفا

نوکر خوبی نبودم