خدا رو شکر حسین جا توی تمام دنیا

تازه من در به دریم شروع میشه

به دل غمی وابسته شد تا اینکه چشمات بسته شد

حک کردم روی این سینه با تو این دنیا اون دنیا شیرینه

منم تشنه و تویی دریا

مجلس تمام گشت

وقت هر سلام قامتمو تا به کمر خم میکنم

قدم قدم ثانیه شمارم

داری میری و بی تو من شکوه ز روزگار کنم

مهر تو را به عالم امکان نمی دهم

حالا به حضرتی

بهونه میگیره دل

روضه

الا ای شاه با وفا

آسمان تکیه نماید بر دستان ابولفضل

یکی توی صحرا شده حیرون

دلمون میخواد که روضه با احساس بخونیم

غزل و روضه شب یازدهم

یا اهل العالم

غزل امام حسین