تو گذاشتی که بشم نوکرت آقا

کار جنون ما به تماشا کشیده است

خداحافظ سیاهی غم

پا بند روضه های شماییم تا ابد

ای گل بهارم

من تو رو دارم، هیچی نمیخوام

من از شوق بارون به دریا زدم

سلام به تشنه لب میدم

تو زدی زنجیرم

نمیره روضه تو از یادم نفس زدی از نفس افتادم

ما از می مرد افکن این میکده مستیم

ساقی ساقی علم والا عباس

خداحافظ ای اشک چشمان نم نم

یا راعی العلم

چی با چشمای ترم میبینم هیات و شکل حرم میبینم

من از نسل مجنونم به پای تو میمونم

تو که باشی دلم دیگه نمی لرزه

مادر هجده ساله چرا باید بمیره