آرشیو مطالب مهدی عزیزیان
ای زندگانی علی
دلی که سوخت با حال خراب
میزد مرا مغیره و یک تن به اون نگفت
زیارت آمده این بار سروی که خرامان نیست
ای شریک زندگانی علی
شب بود و میرفتم مادر را بشویم
دیده عالمیان بر کرم عباس است
جان تازه به تن خسته و بی تاب تویی
بلبل دل داره میخونه
پیش چشای مادرت جلو نگاه خواهرت
