آنکه نامش کرده عالم را مسخر زینب است

من زینبم که زخمی بغض و بهانه ام

شاه نجف یا ابالحسن

شب شب وصاله می می می حلاله

ذکر قلندرها مولانا علی

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم

هر که با زهرا است

عمری است با عنایت تو گریه می کنم

توی قلب من میدونی جز تو کسی نیست

دلم خون شده پریشون شده

نمیخوام به نوکری فقط عادت بکنم

مادر فدای قبر بی نشانت

وا اماه

روی تاج عرش طبق نص لولا فاطمه

این روزا اون روزای

به تو دل سپردنم

نرو بمون دلیل اشک و آهم

بی مادری کشیدم

دوباره مرغ دلم آشیانه می خواهد

ای پدر بنشین و با من