ما خراب خانه زاد خاندان حیدریم

روضه

با تو تنور شوق سفر گرم می شود

به اشک و به پرچم و به علم

چادر ببند بر کمر و انقلاب کن

من از تو دل نمی کنم

قرار رفت تو که از کنار ما رفتی

کی این همه مجنون داره

باید تا حالا میمردم

فلک دیدی چه خاکی بر سرم کرد

گفت علی اوقات وصل و بخت با من یار باشد

مدح امیر المومنین

طفل خوان بزرگی، گدای فاطمه ایم

مثل بارون پای اشکام میباره غربت چشمام

این سید الکریمم بر دامن تو دستم

روضه

نرو بمون دلیل اشک و آهم نشو

ای روشنایی بخش شام تار برگرد

قرار علی کجا داری میری بهار علی

روضه