سحرا که بوی یاسو برای من نسیم میاره

عشق تو را بدونش غریبانه میبرند

فاطمیه دلا پریشونه

رنگ پاییز به دیوار بهاری افتاد

دنیای من آقای من

میمیره امید دلامون

ای روشنایی سحر فاطمیه ام

باور نمیکنم که پریدی ز باورم

ای همسفر آهسته تر

سه ساله دختر کجا و

دارد زمان آمدنت دیر می شود

روضه

ای سرو سری نمانده ز عشقت به خاک نیست

چه روزای دلگیر و سردی

خدا مادرامون رو برامون نگه داره

اگر کشتند چرا آبت ندادند

وقتی ز نگاهت خبری داشته باشم

غم بود و داغ بود و وداع سپیده بود

آسمون تا دنیا آوار

چشمامون چه بی قراره