ما آه سرد از دل مضطر کشیده ایم

بگید چاووش بخونه که غم از دل امون برده

چشم مهتاب به حال من بیدار گریست

زینب نفسای آخرم

سر خاکت دوباره آمده ام

زهرای من پروانه وار دور تو گشتم

منم و کعبه کویت

در سوخته و به ما دگر سر نزنید

پروانه ایم و کاش که خاکسترت شویم

کنار برکه چشمم نگاه توست مقیم

زهرا همان کسی است که بیت محقرش

زهراست زهره من و نور خدای من

علی ز ماه جمالت چو پرده بردارد

وقتش شده نگاه به دور و برت کنی

اى ازليت به تربت تو مخمّر

خورشید درایت و هدایت زهراست

تا حب علی مرا بود در رگ و پوست

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

روضه