بر سر زلفش اسیرم

میخونه دلم عاشقم

شبای فاطمیه حکایت دلای خسته است

نیلوفری که عمر کمش قدر آه بود

بیا بی تو جهان تنهاست

خیال سیر جمالت، طواف حُسن خداست

روضه

سه ساله ای که نیمه جونه

آنقدر زخم به پیکر دارد

بردند شانه های عزا مخفیانه اش

دیدی چه خاکی بر سرم کرد

بی تو غروب جمعه چه دلگیر می شود

اگر کشتند چرا آبت ندادند

شده مدینه روضه داره دل علی بی قرارت

بی بی جان یا زهرا

باید ز کرامت زهرا به قیامت

تلاطم دریای حرم

نه نسیمم که بر کوه و چمن سر بزنم

به خانه زهرا تنها آتش سر زد

مرد میدان دین بی سپاه است