مرد میدان دین بی سپاه است

گرد ملال آینه ها را گرفته بود

شبای فاطمیه حکایت دلای خسته است

زخم دل هجران زدگان را تو شفایی

صلی الله علی الباکین علی الحسین

خونمون پر از ماتمه

زمین ز سیل سرشکم به آه افتاده

فرمانده لشکر من

نمی شد باورم جفایی این چنین

الا مادر به قربون جمالت

خدایا دل من داره میره کنار علقمه

روضه

گاهی برای همرهی ات یار می شویم

انا العباس واویلا

هزار جمعه رسید و نگار ما نرسید

ای ز نبی ربوده دل روی خدا نمای تو

مدد ز غیر تو ننگ است

فاطمه برخیز و زینب دخترت را ناز کن

مرو که کوچه برای پرت خطر دارد

تنها بدون تو در انتظار محنت فردا بدون تو