ای کشته دور از وطن وای

اگر مرا رها کنی تو را رها نمی کنم

عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا

ای دل دلشکستگان عاشق ومبتلای تو

بال من رو به آسمان باز است

جان بر کف و اشاره جانانم آرزوست

چشمی که در مصیبت تو تر نمی شود

کاش میمردم نمی دیدم حال مادرم پریشونه

هوای شهر بهاری ولی غم انگیز است

زحمت عمه هامو کم کن بابا جون

به لبانت سخن نمی آید به پرم سوختن نمی آید

تا رفتی جا موندم تو خیمه ها

بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما

دل و دلدار، حسین است حسین است حسین

هزار مرتبه گر سر برند از بدنم

حسین وای

گر زبان عشق دانی لیلی و مجنون یکی است

پای من از ره شده پر آبله واویلا

در کنده شد از جا و سر شعله زدن داشت

شاد کن جان من که غمگین است