فاطمیه هر چی گل یاس تو دنیا پرپر میشه

خدایا سقا غریب و تنها

پشت سر دعای زینب و رباب

بر لب آبم و از داغ لبت می میرم

روضه

رو سرت جای عموده فاطمه پیش تو بوده

مگه میشه فاطمیه بشه آسمون نگیره

نگاه بی رمقت شده قاتل جونم

زهراست چراغ شب ظلمانی حیدر

من بحر نهفته در سبویم فریاد شکسته در گلویم

برای زنده بودن تنها بهونمی تو

حرم نگو دوای درده

دوباره سفره اشک مرا تو گستردی

بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما

پیش نگاه باغبون شاخه شکسته

من می روم دگر ز کنارت پسر عمو

ذکر قلب حیدر یا زهرا

یا ابی عبدالله

رو به آسمون نگات گواه روز آخره

الا ای چاه یارم را گرفتند گلم ، باغم ، بهارم را گرفتند