غرق عزا شد خیمه غم به پا شد

یا باب الحوائج یا موسی ابن جعفر

چرا عمامه ای بر سر نداری

صدای قلب پیر و جوونه کربلا

دلی که مهر تو در آن نباشد

ای ستم کردار زندان بان من

پشت میله زندونم

باز در محبس و دور از وطنش افتاده

بنویسید مرا یار اباعبدالله

تو به من رنگ و بو دادی حسین جان

گفتند کارتان همه گفتیم نوکریم

ای هزاران موسیت از طور آورده سلام

چیزی که ندارم ببرم محضر ارباب

ای هزاران موسیت از طور آورده سلام

منظر دلهای ماست کرببلای حسین

در دل خاکم و امید نجاتی دارم

شب هم راز منه

سلام ای به دنیا و عقبی امیرم

پر بسته ام و ز جور صیاد

مردم از این الم که نمردم برای تو