فارغ از درد و غمم سینه زن محرمم

توی میخونه نشسته دوباره باز دل تنگم

عالمین دریای نوره

دستی که کوته است به خرما نمی رسد

صبح الست بود و خدا بی حساب داد

رسیده به سر شب غصه و غم

رسیده به سر شب غصه و غم

من از عشق حسین بن علی بن ابیطالب

امشب عشقم کشیده سری به میخونه زدم

تیر حب مولا به دل شیعه هدف شد

عاشقی به بهونه تو قشنگه

شکر خدا که نام شب ما حسین شد

من از عشق حسین بن علی بن ابیطالب

به نام خالق همه ارض و سما

تو مپندار که من یار دگر برگیرم

باز دوباره دل مست و مجنونه

قسم به ذات خالق کردگار

با هر سلام صبح به آقای بی کفن

مست قلندر مست مستم

آهای باد بهاری تو خبری ازمان نداری