دستم به پهلوم

ایها الناس بدانید گدای حسنم

حک شده بر عرش اعلا یا معز المومنین

به جز غمت آقام غمی تو سینه نیست

با اجازه از امام حسن باید حرفامون رو بی معطلی بگیم

نوکریم و سرفرازیم ما به آقامون مینازیم

آبروی من شده گریه برای حسین

اگه حسینی شدم و پیرهن مشکی ام به تنه

رسیدی به کرب و بلا خیره شو

باز چشمام شده گریون غمت

دلم تنگ روز هایی که با تو مدینه بودم

ذکر لبهای من حرم حرم

می شنوی تو روزه ها یه زمزمه است

فهمیدم از روزای سخت دنیا باید یه روزایی رو کم بیارم

از سفر اومده مسافر من

من که بعد از تو به کوه دردها برخورده ام

دور و بر اسمت پر نوکره

روضه حضرت رقیه

حسین حسین

با خدا خواهی شوی نزدیک از خود دور باش