اشک و ماتم را به من دادی حسین

به خیمه کودکی چون ماه تابان

کربلای معلا ای مقام تو بالا

وسط روضه تو قد کشیدم لطف تو بوده به جایی رسیدم

نوکر خوبی نبودم خودمم میدونم آقا

کشته دوست شدم در نظر مردانت

برخیز که شور محشر آمد

ما زنده به عشق کربلاییم حسین

حسین جانم حسین جانم

ای اهل حرم میر و علمدار نیامد

می گیرم دوباره رخصت از فاطمه برای زیارت

کاش سردی زمستان بگذرد

و الله لا افارق همی و الله لا افارق همی

آخر ای شاه کم سپاه بر خاک سرخ

عموجان عموجان زدم پا برهنه به میدان

به لطف و کرم ثارالله یه روز میرسه ان شا الله

به اسم مادرت قسم برا عمو دلواپسم

قرعه بخت به پابوسی مهتاب افتاد

ذکر علی علیه السلام

وسط روضه تو قد کشیدم لطف تو بوده به جایی رسیدم