تا محفل روضه تو برپاست

در عالم بهتر از ارباب عطشانم نمی جویم

هدف خلقت ما نیست به جز عشق حسین

دل ای دل کو نوای نینوایت

غریب و گرچه آهی سردادم

دلم گرم نوای توست ارباب

اگرچه فقیرم اگرچه حقیر

عشق گفتا مگر تو بی ادبی

حاجت هر لحظه ام هست نگاهت حسین

ای دل و دینم همه خرج و نثار حسین

تمام نیت خود را حسین می بینم

در این دیار حضور نگار می بینم

تمام عمر خویش را پی از دریدم حسین

تمام حاجت ما را خدا به ما داده

خوش آن لبی که ذکر و سرورش بود حسین

من که شیدای رب الکریمم

به وجود شما باران می بارد

هر آنچه هست در قرآن حسین است

مست اصحابم و ارباب کرم اربابم

نغمه مرغ بهار حبیبنا یا حسین