کرببلا صحرای عشق

گفت ای برون هر که ندارد هوای ما

ای آفتاب بر بدنم بیشتر بتاب

صد دانه یاقوت دسته به دسته

یا حسین کربلا

باز باران با ترانه از دو چشمم دانه دانه

شبی که من جا موندم و وجودمو ماتم گرفت

مهر تو را به عالم امکان نمی دهم

داری میری و بی تو من شکوه ز روزگار کنم

قدم قدم ثانیه شمارم

وقت هر سلام قامتمو تا به کمر خم میکنم

مجلس تمام گشت

منم تشنه و تویی دریا

حک کردم روی این سینه با تو این دنیا اون دنیا شیرینه

به دل غمی وابسته شد تا اینکه چشمات بسته شد

تازه من در به دریم شروع میشه

خدا رو شکر حسین جا توی تمام دنیا

آسمون پر از غبار و در خونه شعله ور بود

مگه دل بریدی نرو ای حبیبه

همه زندگی من عشق حضرت زهراست