علاقه ما به کربلا یه ذره کم نمیشه

یه ماهه که فقط دارم میگم

وقتی خدا به خلقت تو افتخار کرد

از اشک شعر چشم مرا تا که تر کنند

فدای گریه ات ای زینب

خدانگهدار محرم

زیارت عاشورا

یاد امام و شهدا دل و می‌بره کرببلا

من که یک عمر با غم ساخته و سوخته‌ام

زیر این چرخ علی دوست‌تر از فاطمه نیست

مناجات با خدا

سلام گرم مرا چون ز راه دور شنیدی

گنج حجره‌ی در بسته‌ای باشد یک امام خسته‌ای

شعرخوانی، سنگ زیر پای تو لعل بدخشان می‌شود

رضا یا رضا، گوشه‌ی حجره غرق در مِحنم می‌ریزه خون از لب و از دهنم

همه دانند که ایران سر و سامان دارد یا علی موسی الرضا

یا اباعبدالله، وقتی می‌میرم هیچ کسی به داد من نمی‌رسه الا حسین

اون که تو رو از دست من برده کیه؟

کرببلا من دختری حزینم

حسین من، حسین سالار زینب