تو شب تاریک و تار ماه منه حسین

تشنه لب کربلا وای حسین

میریزه اشکام به روی گونه ام

روی لبم واویلاست

عمه چرا به کربلا این همه لشکر آمده

حسین حسین

عیال پیر خراباتیان خرابه نشین شد

حاضرم پای سر تو سر خود را بدهم

درد جداییمونو حاشا کن

مداحی آذری

پیشکش دربار تو دو هدیه آوردم

جوان بودم و داد این پند پیر

طلوع صبح سپیدی تو

بودم از ازل فدایی عباس

به شوق بابا به اذن زهرا

حسین حسین

شمع ها از پای تا سر سوخته

میزنم صدات چه لذتی داره

حسین حسین

پیش چشای مادرت جلو نگاه خواهرت