حرم شده فکر هر روزم

ای تربت کلبه احزان مجتبی

یه جوری گلوشو یه بغضی میگیره

دلم از روضه های فاطمیه گرفته

نفس راحت منه

روضه

کریم کاری به جز جود و کرم نداره

شب بارونه چه غریبونه

ای آسمان عاطفه پرواز بی کران

در بین جمعم و در پیش دلبرم

بگو برای رضای شما چه باید کرد

بی نام تو زهرا گره ای وا شدنی نیست

اون که بی تابه رو زمین خوابه

روضه

الف قامتم ز داغت شد دال

بابا دختر حرمله چه مغرور است

شب آخرم رویاییه

دلهای ما لب تشنه باران نورت

وصف تو کی با سخن کامل شود

تو مقابل همه تیرها سپر شده ای