وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست

بیمار چندین روزه این خانه دارد

داری میری بی یارت

اگر کسی که کشته شد

منی که روز و شب از اشک چاره می نوشم

فلک دیدی چه خاکی بر سرم کرد

برای زنده بودن تنها بهونمی تو

دردهایم را اگر با تو بگویم بیشتر

دلبری کار چشات

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

روزا بی تو شبیه شام تاره

سیاه شده روز من از غم

شوریده و شیدای توام

آن رتبه را هیچ کسی از ازل نداشت

خنده کنان می روم

ای وای از این مدینه

دلم شده دیوونه

این همه مصیبت خدایا حکایت می کنن

تمام عمر ز داغت گریستم

عمریست که دم به دم علی می گویم