بر روی شانه میبرم لاله رسول الله

تو قیامت را قیامت می کنی

مادرا یک روز می آید قرارت غم مخور

اشک غربت تو چشای من میلرزه

دنیا غریبی ندیده مثل امشب

اگه من صداتو نداشته باشم

دامن کشان رفتی

روضه

ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدم است

من و این زخمای کاری

می خواستم که قصه حسن تو سر کنم

ای زینت دوش نبی

با رفتنش تمامی غم ها به من رسید

ای مادر جوانم جوان قد کمانم

دولت آنست که یک لحظه گدای تو شوم

یا ثار الله یا وجه الله

بازم روز دیگری طی شد

بیت الاحزان قلب من سر پناه عزا شده

تو کوچه های مدینه یه دست سنگین با کینه

دل من دل تو داره آتیش میگیره