غم بود و داغ بود و وداع سپیده بود

کربلا شهر دلبره

تو را به زمزمه و اشک های مادرتان

حالا که رفتی مادر

دلم ز دوری رویت بهانه میگیرد

روضه

بی تو بهارم خزونه

اگر کشتند چرا آبت ندادند

از غم تو یا حسین همیشه دلم بی قراره

اگر ز قافله دوری خوب میدانی

دخترت از پا نشسته

جونم و کف دست میگیرم

جگرم خون و دلم سر به گریبان علی

اجر رسالت ادا شد تو کوچه های مدینه

بسوی ما بنما دلبرا نظر گاهی

خواهی اگر زیر و رو کنی زمین و زمان را

علی بیا به برم که راهی سفرم

آه سایه غم زد اجل روی سر من

روی حرفاش از بابام علی

روضه