به تنهایی و غربت خویش دل من اگر خو بگیرد

نسیمی جان فزا می آید بوی کرب و بلا می آید

الا که صاحب عزای تمام غم هایی

در کوچه پا به پای علی یا علی مدد

روضه

تو قیامت که همه گریونن

کاشکی پشت در منو صدا می کرد

باغبون من پر پرت میشم

یکی مثل من قطره یکی مثل تو دریا

روضه

انگار گل سپید مریم گم شد

قرار بود که عمری قرار هم باشیم

یا علی روحی لروحک الفدا

ارباب سینه زنم به عشق تو هر شب

این نوکریمون نیست برای حالا

دل من اگر خو بگیرد ولی تاب این غم ندارد

می رسد نان شب ما از دعای فاطمه

روضه

بارونی تر از یه بارونم

از ازل فاطمه مادرم بوده