وقتی رفتی دخترت تنها شد

خدا کند که منم همجوار تو باشم

هرکس حسینی است هزاران نشانه است

دل بی تاب پر از تلاطم

آرزویم این بود مهمانم تو باشی

وقت سحر آمدی آخر از سفر

رمق نداره صدای من

فرشی ندارم تا کنم مهمان نوازی

با غم هجر جگرسوز مدارا بد نیست

ابتا یا حسین

زپر جز مشت خاکستر ندارم

گل سر نیست ولی موی سرم هست هنوز

می دونم نوکری بلد نیستم

روضه حضرت رقیه (س)

دخترت جان به سر شد

روی نیزه ها بودی و من

او سفیر نهضت کرب و بلاست

من اگر گریه کنم عرش خدا میلرزد

بابا خوش اومدی

چندین شب است اینکه سرم درد می کند