منتظر ماندم تا بیایی ای که بر درد دل‌ها دوایی

چوبی به لبت نشسته دیدم آی دندان تو را شکسته دیدم

میارم سوغات از کربلا تسبیح

روضه سر بسته تر بهتره گریه پیوسته تر بهتره

شبی که من جا موندم و وجودمو ماتم گرفت

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سرگیرد برون رود از کربلای ما

یه موقع اومدی که من نایی ندارم...

صد دانه یاقوت دسته به دسته بر روی دست و پایم نشسته