روزگارم روزگار نوکری بود

وای وای امون از این جدایی

خرابه و تنهایی

کربلایی شدن من

علی علی علی موسی الرضا

یا جلو رو سنگ باران سرت طفلان نبینند

ای گردش چشمان تو سرچشمه هستی

ترسی از فقر ندارند گدایان کریم

مگذار مرا در این هیاهو آقا

رضای تو را من رضایم رضا جان

ای دل غلام شاه جهان باش

روضه

چون خون گلوی اصغرت را دیدی

لب تر کن از پیاله کوثر

تا که به تمنای وصال تو یگانه

گشودی چشم در چشم من

کویت حریم کعبه دل های عاشقان

دارم عاشقی رو نفس میکشم

تو را من می شناسم بی قرینی

پسرم ای پسرم