پرستوی مهاجر تو این قفس چی میکشی

عشق علی مرتضی مادر سادات

مانده ام که در پس در

دوباره مرغ دلم آشیانه می خواهد

پرپر میزنم برای حرم

دریا دریا توی دلم خروشه

یا فاطمه روز حشر ستاری کن

تمام عمر ز داغت گریستم

چند روزه که مادر از بچه هات رو میگیره

پرپر میزنم برای حرم

دل من در تب و تابه

توان واژه کجا و مدیحه گفتن او

گر هماي رحمت عالم عليّ المرتضي است

شمعی ولی کم سو

مگه میشه فاطمیه بشه آسمون نگیره

یا فاطمه روز حشر ستاری کن

دیوونه کربلاتم از بچگی مبتلاتم

محرم به فاطمیه به این خانه محرم است

اسما بریز آب که قلبم مذاب شد

تار موی فاطمه بیش از بهای عالم است