آرشیو مطالب سیدمجید بنی‌فاطمه
آن دم که در پس در پهلوی من شکست
از بارگاه قدسی و افلاکی خدا آمد به گوش اهل سماوات این ندا
بابی انت و امی حسین
تا کاظیمینش با دل خون
مرا به جرم و خطایی که مرتکب نشدم
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
کریم کاری به جز جود و کرم نداره
در بارگاه قدسی و افلاکی خدا
حرم شده فکر هر روزم
دلم تنگه ، دلم تنگه يه اذون بلاله
هستم غلام قبر و بر عالمی سرم
بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما
تو بی ابتدایی و بی انتها
تو ساحل آسمون نگاهم
سینه ام رو سپر میکنم میگم آقام علیه
جاده ها خلوت و بی عبوره
چشمه چشمه دل زلال
برسانند اگر تربت دلداران را
