خادما گریه کنون صحنتو جارو میزنن

چشای بی رمقت شده قاتل جونم

من کیم چون پاکبازان در دل پاکان مکینم

می رسد از منبر کوفه ندای او به گوشم

روی نیازم کجاست کوی حسین است و بس

سینه می زنم با هر نوای مادرتان

روضه

تو کوچه ها چه غوغا کار همه تماشا

به اذن و مدد خالق یکتا

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

روزای بی تو چه غمگینه

توی شهری که یه روز پر میشد از عطر خدا

در میون کوچه ها محشری شد به پا

ناله یا فاطمه در حرم افتاد

ساقیا من فدای رخسارت

ای روی دل افروزت آیینه زیبایی

وای که اگه عباس بود صحبت سیلی نبود

رسید نوبت رزمش

پر افتخار و دلیرانه مشک را برداشت عجیب

نسیمی از تو وزید و زمین شکوفا شد