هر سر موی مرا با تو هزاران کارست

بارونه بارونه بارونه چشمامون برا تو گریونه

دلگیره چقدر مدینه

فضه بیا بین دیوار و درم

ای وای ای وای وقت عزای عالمه

ذکر تو آهنگ لب های من

شب های درد و نافله و بی قراری ام

این همه مصیبت خدایا حکایت می کنن

روز محشر جان شیعه در امان فاطمه است

ای پدر بنشین و با من

تمام عمر ز داغت گریستم

مگه میشه فاطمیه بشه آسمون نگیره

دود بود گل میان آتش نمرود بود

دوباره مرغ دلم آشیانه می خواهد

یا ایها الناس تا دنیا دنیاس

توی شهری که یه روز پر میشد از عطر خدا

ای عزیز آسمونی یه مادر مهربونی

اینجا که عطر آگین به بوی مشک و عود است

در بستر خلوت ز پا افتاده ای

از این دنیا بریدم که بریدم