
آرشیو مطالب محمود کریمی


تشنه کام بی سر ای سر بی پیکر

شبا که مردم شام می خوابن

بابا به این خانه بنگر غریبانه

ذکر امام حسین

حال و هوای میکده هرگز تهی مباد

هر کس هر آنچه دید اگر هر کجا تویی

آروم آروم خسته مادر خوابه

آروم آروم خسته مادر خوابه

حبیبه غم نگات عجیبه

مثل کوه توی غروب مثل ابر توی شفق

من علیم عالیم

به اذن و مدد خالق یکتا

گر نگاهی به ما کند عباس

پر افتخار و دلیرانه مشک را برداشت عجیب

رسید نوبت رزمش

حالا که مشکت شده پاره

وای که اگه عباس بود صحبت سیلی نبود

نسیمی از تو وزید و زمین شکوفا شد
