با چشم تر پروانه بودن مزه دارد

لا حبیبی الا ثارالله

کیست و این دختر که محشر می کند

دختری هستم سه ساله

با غم هجر جگر سوز مدارا بد نیست

رمقی تو پام نمونده بابایی

انگار زهرا دوباره زنده شد رو خاک صحرا

به امیدی که بیایی سحری در بر من

شبامو هر وقت بی روضه سحر کردم

عشق او قطعا مرا قلبا مسلمان کرده است

من کجا و محنت زینب کجا

تن من را به هوای تو شدن

کیست این حضرت زهرای حسین

داره میسوزه دل از عمق وجود

هرکجا پرچم به دیوار است زهرا می رسد

ذکر اعظم است به خدا

ای شاه کرامت خورشید امامت

گریه، روضه بساط صبح و شام

گریه امروز شادی قیامت می شود

بی خودی نیست تو رجز سر اومدی