من که یک عمری دم ز عشق ناب زدم

روحم هر شب مثل زینب

غمت که منو میکشه

من منتقم خون حسینم

کرببلا نبر ز یادم

مرغ دلم به عشق شما پر کشیده است

داد قربانی دو کودک

عالم ببینه شور و شینم

ح س ی ن تلک آیات الجنون

یا که خدا به خلق پیمبر نمی دهد

داره زبونه میکشه چه آتیشی توی قلبم

دستام و ول نکن

میباره بارون امشب

جلوه هیئت علمی که داری

این نفسای آخرم ذکر حسینه

نوشته شده در عرش خدا

کاش یه شب جمعه آقا کرببلات باشیم

یادته ناله غریب مادرت

آخرین شب عمر خواهره

ای که به عشقت اسیر خیل بنی آدم است