
آرشیو مطالب روح الله بهمنی


تو نذاری ببینه دنیا زمین خوردنمو

از عزل در غمت عزادارم

خوش به حال اونی که به دام عشقت اسیره

دلم حسین عاشق دلبریته

لالا گل پونه لالا گل گندم

اگه سقا آب بیاره حتی بارونم بباره

چشم من پر آبه لالا

زیر گلوت رو کاشکی نمی بوسیدم

سرباز سپاهتم ذبیح مناتم

نوکر تو از خداشه راهی کرب و بلا شه

تو به دل ازم نگیر

بال بگشایید اینجا کربلاست

میزنم اسمتو با گریه صدا

نوکر تو از خداشه راهی کرب و بلا شه

بارون اشک من آب فراته

سوز همیشه جگرم باش یا حسین

ای روشنی بخش دل شیدا

نوکر تو از خداشه راهی کرب و بلا شه
