چه خوش است پیش زلفت سر شکوه باز کردن

قد و قامت من سیاه و کبوده

معلی رقیه است

می شود هر روز اشکم در عزایت بیشتر

عذرمو نخواه یه خورده دیره بابا

روضه حضرت رقیه

دلم حسین عاشق دلبریته

بابا چی اومد بر سرت

بارون اشک من آب فراته

دل بی تاب من به سیاهی بیرق

ز خانه ها همه بوی غذا میامد

اربابم مجنونم و میدونی

شب که میشه آبله پاهام میسوزه

بزار بابام از سفر بیاد

روضه

روضه

پر دردم به خدا دورت میگردم

روی قبرم بنویسید

روضه

اگرچه قد من خمیده است